O patronie szkoły

Sambor II (ur. 1211 lub 1212, zm. 30 grudnia 1277 lub 1278) – książę lubiszewsko-tczewski, syn Mściwoja I, ojciec Małgorzaty.

Mściwoj I książę pomorski ze związku z Zwinisławą miał czterech synów: Świętopełka, Warcisława, Sambora i Racibora.Sambor pozostawał pod opieką swego brata przez dwanaście lat. Data usamodzielnienia się, a co za tym idzie objęcia rządów we własnej dzielnicy, jest sporna i umieszcza się ją między 1225 a 1233.  

Dzielnica jego obejmowała ziemie: gniewską, goręczyńską, kościerską, lubiszewską, starogardzką, zaborską oraz Żuławy. Centralnym ośrodkiem jego księstwa było Lubiszewo. Około 1233 ożenił się z Matyldą, córką księcia meklemburskiego Henryka Borwina II.

W 1234 wspólnie ze Świętopełkiem walczył w zwycięskiej bitwie z Prusami nad rzeką Dzierzgoń. Wkrótce zawarł sojusz z zakonem krzyżackim. W 1236 został wygnany z Pomorza przez Świętopełka, schronił się na ziemi krzyżackiej. Namówił do wspólnego wystąpienia przeciw Świętopełkowi młodszego brata Racibora. Przy próbie zdobycia grodu Słońcy, Racibor dostał się do niewoli.

W 1242 rozpoczęła się długotrwała wojna, trwająca z przerwami aż do 1253, między Świętopełkiem a Krzyżakami o sporne tereny i cła wiślane. Do walki ze Świętopełkiem stanęła koalicja, której przewodzili Krzyżacy, książęta kujawsko-mazowieccy, oraz wielkopolscy. Do koalicji włączyli się także bracia Świętopełka, Sambor i Racibor.

 

24 października 1248 Świętopełk zawarł pokój z Krzyżakami. Zgodnie z nim, spór między Świętopełkiem a jego braćmi został oddany pod arbitraż legata papieskiego Jakuba z Leodium. W początkach 1249 Sambor wrócił do swojej dzielnicy. Jednak już w 1250 po wznowieniu wojny, musiał po raz trzeci udać się na wygnanie. W 1252   przystąpił do budowy grodu w Tczewie.

 

W 1258 ufundował klasztor cystersów tzw. Sambuii w Pogódkach (w 1276 Mściwój II przeniósł go do Pelplina w ziemi gniewskiej).

Po śmierci Świętopełka 10 lub 11 stycznia 1266 Pomorzem Gdańskim władało trzech książąt. Księciem zwierzchnim został najstarszy syn Świętopełka Mściwój II, władał on jednak tylko dzielnicą świecką. Jego młodszy brat Warcisław władał Białogardą, ziemiami słupską i sławieńską oraz dzielnicą gdańską, w związku z czym był faktycznym zwierzchnikiem Pomorza Gdańskiego. Trzecim z książąt był Sambor, książę tczewski.

Nierówny podział ojcowizny doprowadził do wojny między synami Świętopełka. Po wojnie z lat 1269/1270–1272 całe Pomorze Gdańskie dostało się w ręce Mściwoja II. Po utracie księstwa Sambor udał się na Kujawy do swojej córki Salomei i jej męża Siemomysła. Podczas najazdu Bolesława Pobożnego, księcia wielkopolskiego w 1271 na Kujawy dostał się do niewoli. Po uwolnieniu udał się do Krzyżaków i tam w roku 1276 zapisał im ziemię gniewską. Nie mogąc się doczekać pomocy od Krzyżaków, przedostał się do Inowrocławia, gdzie tron niedawno odzyskał jego zięć Siemomysł. Przed śmiercią zapisał księstwo córkom. Zmarł 30 grudnia w 1277 lub 1278.

 

Źródła:

Bądkowski L., Samp W., Poczet książąt Pomorza Gdańskiego, Gdańsk 1974.Bądkowski L., Samp W., Poczet książąt Pomorza Gdańskiego, Gdańsk 1974.

Śliwiński B., Poczet książąt gdańskich. Dynastia Sobiesławiców XII – XIII wiek, Gdańsk 1997Śliwiński B., Poczet książąt gdańskich. Dynastia Sobiesławiców XII – XIII wiek, Gdańsk 1997